Region Barahona urzeka turystów przybywających do malowniczego zakątka Dominikany, gdzie wśród jasnozielonych oaz bananowców, palm i trzciny cukrowej znajdują się zapierające dech w piersiach widoki oraz niezwykłe rezerwaty przyrody.

Miasto Barahona znajduje się w południowo-zachodniej części kraju i jest największym ośrodkiem w tym regionie. Chociaż masowa turystyka jeszcze nie dotarła do tego zakątka działa tam kilka hoteli, w których można zatrzymać się na dłużej, by zwiedzić niezwykłą okolicę.

Przed laty okoliczne wody były ulubioną kryjówką słynnego pirata Cofresiego, natomiast samo miasto założyli w 1802 r. haitańscy bojownicy o wolność. Obecnie miejscowy port spełnia ważną rolę handlową Dominikany, gdyż jest miejscem przeładunkowym kawy, minerałów, drewna i wosku. W samym mieście nie ma dogodnych miejsc kąpielowych, niemniej można wybrać się na obrzeża, by znaleźć ustronne zatoczki kąpielowe wysypane drobnym piaskiem lub żwirem. Głównym atutem miasta jest bliskie położenie w stosunku do wspaniałych parków narodowych oraz jezior, które można zwiedzać na wycieczkach fakultatywnych.

Turyści wybierający się na Dominikanę będę mogli przekonać się, że jej kuchnia jest tak różnorodna jak kultura. W tropikalny skład wmieszały się tradycje kulinarne pochodzące z Europy i Afryki, a także wpływy indiańskie. Rozkoszne zapachy płynące z wyspiarskich restauracji z pewnością zniewolą niejednego podróżnika. Wyraziste smaki podkreślane są najczęściej soczystymi, egzotycznymi owocami pochodzącymi z najlepszych plantacji i ogrodów. W wielu tawernach można skosztować między innymi wyborne papaje i ananasy, chociaż liczne produkty takie jak bataty czy skrobiowe banany dostarczają również przydomowe zagrody zwane concuos. Do dań dodawane są takie rośliny jak juka i taro, a potrawy przygotowywane są na bazie ryżu i fasoli. Dlatego warto pokusić się o spróbowanie narodowego dania la bandera Dominicana – potrawy skomponowanej z ryżu, fasoli i drobiu, do którego dodawane jest awokado, juka i sałata, a kolory użytych składników przywołują na myśl dominikańskie barwy narodowe. Na Dominikanie powszechna jest hodowla bydła i dlatego na restauracyjnych stołach pojawiają się bardzo często krwiste steki, niemniej w nadmorskich kurortach królują świeże homary, krewetki, małże i langusty.

Dominikanie zaczynają dzień od filiżanki słodkiej kawy cafecito i drożdżowego obwarzanka chorro, chociaż na typowe śniadanie zwane desayuno można dostać smażone owoce, sadzone jajka, boczek lub gotowaną szynkę. Obiadowe dania almuerzo przygotowane z wyprzedzeniem wystawia się przeważnie w wielkich rondlach.

Turyści bardzo często mają do czynienia z porozstawianymi przy plażach budkami freidurias, w których można między innymi spróbować pikantnie przyprawione kiełbaski pochodzenia hiszpańskiego zwane longanizas. Na szybką przekąskę najlepiej nadają się smażone na oleju cienkie plasterki banana lub kawałki juki zapożyczone od pierwotnych mieszkańców wyspy Indian Taino. Uliczni sprzedawcy dysponują przenośnymi kotłami, z których wydobywają się aromatyczne zapachy ciasteczek yaniqueques, pasztecików nadziewanych mięsem lub serem (pastelitos) czy też kanapek z wieprzowiną z rożna (chimichurris).

Jeżeli ktoś chce spróbować tradycyjnej potrawy powinien rozglądnąć się za chenchen – daniem z rozgotowanych w ziołowej marynacie niewielkich kawałków kukurydzy podawanych z kozim mięsem. O mieszance kulinarnych wpływów najlepiej można przekonać się za sprawą swoistej mieszanki kiełbasy, wołowiny, wieprzowiny, mięsa drobiowego, koziego oraz ziół i warzyw. Ta nieskromna plątanina wpływów hiszpańskich, tubylczych i afrykańskich obrazuje poniekąd charakter różnorodnego społeczeństwa. Podobnym daniem jest sancocho – zupa z marynowanego, duszonego mięsa, juki, ziemniaków, kukurydzy i kapusty. Kuchnia Dominikany ma również w swojej ofercie potrawy dla turystów o mocnych żołądkach i są to przykładowo odpowiednio przyrządzone kozie wnętrzności zwane ogólnie pipian.

Wyspiarze robią z jedzenia prawdziwą ucztę, a okazji do tego nie brakuje, gdyż mnóstwo kulinarnych specjałów pojawia się w trakcie adwentowego czasu, w którym jedzenie i picie odgrywa bardzo ważną rolę oraz Wigilii, kiedy przy suto zastawionych stołach zbiera się cała rodzina. Na półmiskach pojawia się najczęściej pieczony prosiak lechon asado, do którego dodatkami są pikantne przysmaki zawinięte w liście banana oraz mielone mięso z ryżem ninos en vuelta.

Najważniejsze potrawy:

Calamares a la romana – smażona, panierowana mątwa podawana w postaci krążków,

Chiovo guisado – duszone kozie mięso,

Chambre – gęsty rosół z kury,

Habichuelas con dulce – danie z fasoli podawane na słodko,

Mangu de platano – puree z gotowanych bananów,

Pescado y moro de guandules con coco – ryba z nasionami strączkowymi duszonymi w mleku,

Plantos maduros en cazuela – banany z cukrem i cynamonem.

Najlepszym orzeźwiającym napojem studzącym wakacyjne pragnienie jest frio frio – lód zalany syropem owocowym oraz napój z kokosów agua de coco. Energii na cały dzień dostarcza również kaloryczna mieszanka mleka, cukru lodu i rozmaitych owoców batidas con leche. Smaczny i orzeźwiający jest także koktajl kokosowy pina colada, lecz każdy turysta wie najlepiej, że nic tak nie gasi pragnienia jak lokalne piwo. W przypadku Dominikany jest to trunek, który urósł do miana symbolu narodowego i nazywa się Presidente. Dominikańczycy zasmakowali również w rumach, więc alkoholowym dodatkiem do wieczornego chilloutu są przeważnie takie marki jak Bermudez, Brugal i Barcelo. Wyborne napoje dzielą się na trzy kategorie: blanco, dorado i anejo, podawane są najczęściej w postaci koktajli lub w odpowiednim rozcieńczeniu (również z mlekiem kokosowym i ananasem). Niezaprawieni w „rumowych” doświadczeniach turyści powinni jednak uważać na ten zdradliwy trunek, gdyż romans z nim może skończyć się nienajlepszym samopoczuciem następnego dnia. Może lepiej spróbować powstającego domowymi sposobami wyskokowego trunku mamajuana, który niweluje wszelkie dolegliwości i ma właściwości afrodyzjaku.

Na obyczaje i tradycje Dominikany wpływ miały liczne najazdy konkwistadorskie, które na wiele lat ukształtowały mentalność wyspiarzy oraz sprowadziły kolonistów z różnych zakątków świata, przede wszystkim z Europy i Ameryki Północnej. Odmienne tradycje ma sąsiadujące z Dominikaną Haiti, mimo że obydwa państwa związane były przed laty wspólną historią. Wielu Dominikańczyków do tej pory określa się mianem Indian, chociaż ostatni przedstawiciele plemienia Tainów wymarli w XVI w., a większość mieszkańców wyspy to potomkowie imigrantów z Afryki i Europy. Rozwój turystyki nauczył ich miłej aparycji i przyjaznego nastawienia do turystów. Nawet gdy coś dzieje się nie po ich myśli, życiową dewizą jest „no hay problemas”, czyli „nic się  nie stało”.

Religijność mieszkańców Dominikany w znaczny sposób wpływa na sposób życia. Zdecydowana większość społeczeństwa uważa się za katolickie, a najważniejszym świętem jest dzień 21 stycznia, kiedy tysiące pielgrzymów udają się do nowoczesnej katedry w Higuey. Celem pielgrzymek jest figurka patronki wyspy, Matki Boskiej z Altagracia, która według wierzeń ma cudowną moc uzdrawiającą. Chociaż wielu wyspiarzy jest katolikami  często sięgają po porady brujos, czyli znachorów odprawiających różne obrzędy, np.: zapobiegające skutkom złego spojrzenia mal de ojo.

Niektóre zasady postępowania Dominikańczyków znacznie odbiegają od europejskich. Przykładem może być pogardliwe traktowanie kobiet i przesadnie eksponowana męskość określana mianem machismo. Paniom odradza się rozmowę czy flirtowanie z wyspiarzami, którzy z podrywania uczynili źródło utrzymania.

Żywą kulturę odzwierciedla obecna na każdym kroku dominikańska muzyka, która nawiązuje do bogactwa miejscowych obyczajów. Dominikańskie rytmy wygrywane na bębenkach tambora to codzienność wielu miasteczek, natomiast taniec był od zawsze wyrazem dominikańskiej zmysłowości. Najbardziej znaną odmianą jest przypominający „polkę”, merengue, niemniej jest to taniec wolniejszy i bardziej leniwy, ale za to niezwykle pogodny. Dlatego szczególnie w letnich kurortach popularne są dyskoteki i nocne kluby, w których czas szalonego życia vida loca praktycznie nie ustaje. W poszczególnych miejscowościach bardzo hucznie obchodzone są różnorodne festiwale i przede wszystkim uroczystości poświęcone patronom miast. W trakcie trwania imprez muzyka ludowa nie ustaje, a program obejmuje tradycyjne tańce stylizowane na hiszpańskie paseo, kiedy kobiety i mężczyźni krążą koło siebie pokrzykując i wymachując kolorowymi szalami. Chociaż na dzisiejszej Dominikanie króluje muzyka „pop”, w wielu jej zakątkach można usłyszeć tradycyjne formy guajira i trova. Podobnie jest z niektórymi rzemieślniczymi wyrobami takimi jak maski karnawałowe papier-mache, na turystach robiące wrażenie diabolicznym wyglądem i różnorodnością barw.

Przebywając na Dominikanie można łatwo zauważyć, że jej mieszkańcy traktują różne sporty niemalże jako religię, a najważniejszym z nich jest baseball. Przejaw eksponowanej przez Dominikańczyków męskości można natomiast zaobserwować w świecie niezwykle popularnych walk kogutów, gry w domino, a także wyścigów konnych i gry w polo.

Na wyspie nikt się nie spieszy, zawsze jest pora na popołudniową sjestę, czas płynie powoli, a wielu mieszkańców żyje w myśl hiszpańskiego maniana. Warto również zwrócić uwagę na wyspiarski język. Oficjalnym językiem jest hiszpański, niemniej Republika Dominikańska dzieli się na kilka regionów z odrębnymi dialektami. W większości kurortów można porozumiewać się po angielsku i francusku.

Warto pamiętać, że bezpośredni kontakt z drugą osobą zarezerwowany jest jedynie w kręgu rodziny i przyjaciół, a uściski dłoni powinny być subtelne, nie wzbudzające agresji.

W restauracji warto zwrócić uwagę na napiwek. Zazwyczaj daje się 10% wartości zamówienia, niemniej lepiej sprawdzić czy na rachunku oprócz standardowego podatku nie figuruje dodatkowa opłata za obsługę.

Przy korzystaniu z taksówek zaparkowanych przeważnie przed dużymi hotelami należy od razu uzgodnić cenę przejazdu, by uniknąć niepotrzebnych nieporozumień. Taksówki z reguły nie mają taksometrów i powszechnie przyjęte jest, że taksówkarzom nie zostawia się napiwków. Kupując pamiątki na straganach warto pamiętać o targowaniu się, co może przy okazji stać się ciekawym sposobem na bliższe poznanie kultury dominikańskiej.

Opalanie toples nie jest mile widziane, niemniej bardziej swobodne zasady obowiązują na zamkniętych, hotelowych plażach.

Dominikana gwarantuje turystom wiele form aktywnego spędzania wolnego czasu. W kurortach i ośrodkach turystycznych dostępna jest perfekcyjnie przygotowana baza rekreacyjna, działają liczne wypożyczalnie sprzętu turystycznego i sportowego. Uroki Dominikany odkrywają windsurferzy, surferzy i miłośnicy kitesurfingu za sprawą orzeźwiającego północno-zachodniego wiatru pasat o sile 5-6 stopni w skali Beauforta. Takie warunki idealnie nadają się również do żeglowania jachtami i katamaranami po błękitnym morzu. Dużą popularnością wśród turystów cieszą się pełnomorskie połowy ryb – marlinów błękitnych, tuńczyków, barakud oraz innych egzotycznych gatunków morskich w Morzu Karaibskim nie brakuje. Wybrzeże Dominikany rzuca również wyzwanie nurkom, gdyż podwodny świat skrywa liczne wraki statków, podwodne groty, zadziwiające rafy koralowe, a także egzotyczne stworzenia morskie zachęcające kolorami do podwodnej fotografii.

Najpopularniejszym sportem na Dominikanie jest baseball, więc stadiony do tej pasjonującej gry można znaleźć w każdym większym mieście. Podobnie jest z polami golfowymi oraz boiskami do gry w polo. Mniej wymagający turyści mogą każdego wieczoru zasiąść w przyjemnej tawernie ze szklaneczką rumu do partyjki domino. Podróżnicy o mocnych nerwach mogą przyjrzeć się emocjonującym walkom kogutów lub obstawić gonitwy na torach do wyścigów konnych. Wielu turystów wypoczywających na wybrzeżu wypuszcza się również w głąb kraju, by uprawiać rafting, kanioning i spływy kajakowe na rwących rzekach, a także wspinaczkę górską, kolarstwo górskie oraz trekking na malowniczych wzniesieniach. Najlepsze miejsca do uprawiania tego typu sportów występują na terenach Kordyliery Środkowej z licznymi parkami narodowymi, rezerwatami przyrody oraz tereny wokół rzeki Yaque del Norte.

Jaskinie Pomier – antropologiczny rezerwat wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO za sprawą kilkudziesięciu jaskiń, w których naukowcy odkryli tysiące malowideł skalnych wykonanych przez Tainów. Turyści mogą podziwiać między innymi kultowe symbole, rysunki przedstawiające zwierzęta i rozmaite obrazy z życia codziennego Indian.

Jezioro de Cabral – największy słodkowodny akwen na wyspie z bogatą florą i fauną, którą można podziwiać na ścieżkach edukacyjnych i rejsach organizowanych przez obsługę rezerwatu.

Cueva de Las Maravillas – w niewielkim parku narodowym na turystów czeka pełna niespodzianek trasa spacerowa wkomponowana w ogród botaniczny z magicznymi rysunkami pozostawionymi przez Tainów.

Park Narodowy Jaragua – największy, chroniony region kraju będący ostoją dla tysięcy egzotycznych zwierząt. Malownicze położenie rezerwatu gwarantuje niezapomniane widoki oraz wspaniałe szlaki spacerowe poprowadzone między innymi w sąsiedztwie zachwycających lagun i niezwykłego jeziora de Oviedo. Turyści dysponujący większą ilością wolnego czasu mogą wybrać  się na mini-wycieczki po okolicznych wyspach Beata, Los Frailes, Piedra Negra i Alto Velo. Sielankowe zwiedzanie można zawsze przerwać kąpielą na kilkukilometrowej, niebiańskiej plaży położonej w zatoce de las Aguilas. W pamięci turystów i na zdjęciach z pewnością zostaną utrwalone  egzotyczne flamingi, które w okolicy mają swoje miejsca lęgowe.

Park Narodowy Sierra de Baoruco – świat niezwykle bujnej roślinności powinien zainteresować przede wszystkim miłośników egzotycznej przyrody i długich spacerów. W parku znajdują się przyjemne szlaki piesze oraz punkty widokowe, do których najlepiej dojechać wynajętymi jeepami.

Park Narodowy Lago Enriquillo e Isla Cabritos – baśniowe tereny rozpościerające się w okolicy ogromnego jeziora ze sporych rozmiarów wyspą  oraz egzotyczną florą i fauną. Niezapomniane widoki można podziwiać na rejsach mini-statkami organizowanych przez miejscowe biura turystyczne.

San Juan de la Maguana – niewielkie miasto założone w 1508 r., które historia doświadczyła licznymi konfliktami z sąsiednim Haiti. Turyści zwiedzający Dominikanę zaglądają tam, by zobaczyć ciekawy Łuk Tryumfalny, ratusz zadziwiający architekturą wyspiarską oraz modernistyczny Pałac Sprawiedliwości. Przerywnikiem w zwiedzaniu może być szklaneczka wybornego rumu wypita na Parque Cenrtal, głównym placu miasta otoczonym XIX-wieczną zabudową. Najciekawszym zabytkiem w mieście jest katedra Juan Bautista z baśniową kopułą i interesującym wnętrzem. Przy okazji warto zajrzeć na Coraral de los Indios – plac ceremonialny z czasów Indian, by w wyobraźni odtworzyć dawne obrzędy i uroczyste zgromadzenia.

Bani – miasto położone wśród plantacji trzciny cukrowej oferuje turystom przyjemne restauracje z regionalną kuchnią, Muzeum Miejskie oraz znajdujące się pobliżu fantastyczne plaże Los Almendros. Okoliczną atrakcją turystyczną są niezwykłe wydmy Las Dunas de Bani i wybrzeże idealnie nadające się do snorkelingu. Okoliczne restauracje słyną z najsmaczniejszych ryb serwowanych na południu Dominikany.

San Cristobal – miasto sąsiadujące z San Domingo, wzniesione z rozkazu Krzysztofa Kolumba, zasłynęło w 1844 r. z podpisania konstytucji republikańskiej. W mieście urodził się również Rafael Trujillo, dyktator rządzący Dominikaną przez wiele lat. W San Cristobal najlepiej pojawić się w czerwcu, kiedy hucznie obchodzone jest święto patrona miasta. Najwięcej turystów zbiera się wtedy na ocienionym palmami skwerze Parque Colon i podziwia mieszkańców miasta tańczących słynne „carabine”. Wycieczki z turystami zaglądają najczęściej do krypty Iglesia Nuestra Senora de Consolacion, w której wystawione było ciało zamordowanego dyktatora oraz odwiedzają jaskinie z malowidłami wykonanymi przez Indian Taino, znajdujące się w sąsiadującym ze świątynią Parku Narodowym Cuevas de Borbon. Przy okazji warto również zobaczyć z zewnątrz Castillo del Cerro – zamek wybudowany przez Truillo oraz wybrać się na plaże Najayo i Palenque położone na południe od miasta.

Santo Domingo – stolica Dominikany, w której nie ma czasu na nudę za sprawą całej masy zabytków i pereł architektury wypełnionych duchem przeszłości i czasami kolonialnymi. Właśnie Dzielnica Kolonialna jest dla turystów najistotniejsza. Fascynująca i charakterystyczna siatka ulic skrywa setki zabytków, a na rozległych placach zawsze słychać zgiełk i głosy mieszkańców zaabsorbowanych zakupami. Najciekawszym miejscem jest Skwer Kolumba z posągiem wielkiego odkrywcy, otoczony wianuszkiem egzotycznych kawiarń. W jego sąsiedztwie wzniesiono najstarszą katolicką świątynię w Nowym Świecie – Catedral Santa Maria de la Encarnacion z wpływami architektury gotyckiej, renesansowej i barokowej oraz charakterystyczną dzwonnicą. W jej wnętrzu odkryto grobowiec Kolumba zmarłego w 1506 r. w hiszpańskim Valladolid, natomiast jego szczątki według legend zostały ostatecznie przewiezione właśnie do Santo Domingo. Prochy podróżnika trafiły do budynku Faro de Colon, chociaż ich autentyczność do dziś budzi wątpliwość wielu historyków. Przy zielonym skwerze znajduje się mnóstwo interesujących budowli, niemniej przechadzka po całej dzielnicy obfituje w wiele atrakcji turystycznych. Na uwagę zasługuje między innymi twierdza Ozama trzymająca wartę przy zabytkowym porcie oraz Panteon Narodowy, czyli grobowiec najsławniejszych bohaterów narodowych. Koniecznie trzeba zajrzeć na najbardziej przytulny i rozbawiony wieczorami największy plac miasta Parque Duarte z najlepszymi kawiarniami i barami. Warto także przespacerować się na dostojny Plaza de Espana, w obrębie którego są nie tylko wspaniałe muzea, ale również bary pulsujące rytmami gorącej muzyki i rozbrzmiewające śmiechem rozbawionych gości. Najważniejsze arterie metropolii zbiegają się przy łączącym przeszłość z współczesnością Plaza de la Independencia z okolicznym parkiem, w którym panuje sielankowa i relaksująca atmosfera. Oprócz oglądania wielu ciekawych zabytków i muzeów warto spędzić czas na zwiedzaniu zadziwiającego Akwarium z tysiącami gatunków morskich stworzeń. Niezwykle egzotycznie prezentuje się Ogród Zoologiczny, w którym odtworzono rozmaite warunki środowiskowe, a także Parque de los Tres Ojos z niebywałą atrakcją, jaką jest rejs po podziemnym jeziorze. Warto pamiętać, że stolica Dominikany jest potężną aglomeracją z wieloma atrakcjami i zabytkami, a jej zwiedzanie zajmuje sporo czasu, więc jeżeli ktoś preferuje wypoczynek na niebiańskich plażach powinien co najwyżej zwiedzić miasto pobieżnie. Santo Domingo dysponuje również wysokiej klasy hotelami, niemniej turyści, którzy chcą uniknąć zgiełku stolicy wybierają za miejsce docelowe swojego wyjazdu ekskluzywne kurorty poza miastem.

Kiedy najlepiej wybrać się do Barahony?
Dominikana jest państwem wschodniej część wyspy, leżącym w strefie klimatu równikowego co oznacza, że na jego terytorium przez cały rok panuje ciepły i wilgotny klimat tropikalny. Średnia temperatura w ciągu roku oscyluje wewnątrz wyspy około 25°C, natomiast na wybrzeżach około 30°. Atutem wyspy są chłodne wiatry łagodzące upały i doskonale nadające się do uprawiania sportów wodnych. Warunki naturalne zachęcają do odwiedzenia Dominikany o każdej porze roku w zależności od nastawienia na temperatury. Od listopada do kwietnia panuje pora sucha z temperaturami 23-26°C, natomiast od maja do października pora wilgotna podczas której termometry wskazują do 32°C, chociaż bardzo często występują przelotne ulewy. Najlepszym terminem na zaplanowanie wyjazdu jest schyłek pory deszczowej, kiedy roślinność jest najbujniejsza, należy jednak mieć na uwadze występujące w tym okresie sztormy tropikalne.

Jaka waluta obowiązuje na Dominikanie i jakie są orientacyjne ceny?
Walutą Dominikany jest peso dominikańskie (DOP), 1 peso =100 centavos. Ceny w większości stref turystycznych są zbliżone do polskich, niemniej różnią się w zależności od standardu i lokalizacji najdroższych hoteli.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Barahonie?
Dominikana jest niezwykłym krajem, w którym można znaleźć wiele egzotycznych pamiątek oferowanych przez niewielkie sklepiki w większych kurortach. Na uwagę turystów zasługują wyroby snycerskie, figurki i maski z „papier-mache”, galanteria skórzana i wyplatane koszyki. Warto wybrać się na oryginalne targowisko, by potargować się nieco z lokalnymi sprzedawcami o cenę wyszukanej biżuterii z bursztynu lub występującego na Dominikanie larimaru. Wiele sklepików oferuje ekskluzywne wyroby tytoniowe cieszące się taką popularnością jak kubańskie cygara. Prawie na każdym kroku można kupić butelkę dobrego rumu. Na pamiątkę nie zaszkodzi zabrać z sobą pudełka domino, by później grając w interesującą grę opowiadać znajomym o dominikańskich przygodach. Atrakcyjnym zakupem są także różnorodne gatunki markowej kawy lub płyty z egzotyczną wyspiarską muzyką. Popularnością cieszą się reprodukcje wyrobów ceramicznych dawnych Indian Taino oraz nietypowe, podwójne pierścionki, które można obracać na palcu.

Jaki czas obowiązuje na Dominikanie?
W lecie czas polski cofamy o 6, a zimą o 5 godzin.

Jak poruszać się po Dominikanie?
Komunikacja publiczna Dominikany nie jest w najlepszym stanie. Autobusy „guaguas” nie należą do najnowszych i często są przepełnione, dlatego przy dłuższych trasach lepiej korzystać z lokalnych, prywatnych przewoźników. Przy zwiedzaniu wyspy najlepiej służy wynajęty samochód. W dużych ośrodkach turystycznych i przy lotniskach wypożyczalni nie brakuje, niemniej dobrze jest zarezerwować samochód przed wyjazdem przez internet. Drogi szybkiego ruchu są w dobrym stanie, łączą główne centra turystyczne i poprowadzone są wzdłuż wybrzeża. Za przejazd większością z nich trzeba zapłacić. Na Dominikanie nie jest wymagane międzynarodowe prawo jazdy, żeby wypożyczyć auto należy mieć ukończone 25 lat, posiadać paszport, ważne prawo jazdy i kartę kredytową. Warto także wykupić pełne ubezpieczenie i dokładnie zapoznać się z warunkami umowy. Należy również pamiętać, że wypożyczonymi autami nie można wjeżdżać do Haiti. Dominikańczycy nie uchodzą za bezpiecznych kierowców, więc poważnie trzeba podchodzić do zasady ograniczonego zaufania.

Najlepszym sposobem podróżowania wzdłuż wybrzeża jest wynajęcie łodzi motorowej, jachtu, katamaranu lub skorzystanie z komunikacji wodnej. Tramwaje wodne kursują między najciekawszymi plażami, parkami narodowymi i głównymi ośrodkami turystycznymi.

Jakie są ograniczenia celne na Dominikanie?
Na Dominikanie nie ma szczególnych ograniczeń przy wwozie i wywozie pieniędzy. Do deklaracji celnej nie muszą być zgłaszane leki przeznaczone do użytku osobistego, natomiast bez cła wolno wwieźć i wywieźć wyroby alkoholowe w ilościach niehandlowych przeznaczone do konsumpcji własnej, 200 szt. papierosów, 25 cygar lub 250 g. tytoniu. Cło obowiązuje przy wwozie samochodów, motocykli, łodzi, większych narzędzi, maszyn itp., natomiast Dominikany nie można opuścić z kwotą większą niż 10 tys. USD. Obowiązuje również absolutny zakaz wwożenia narkotyków, broni, amunicji, innych niebezpiecznych przedmiotów i materiałów pornograficznych.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia na Dominikanie?
W nagłych przypadkach pierwsza pomoc udzielana w szpitalach jest bezpłatnie, niemniej tylko na poziomie podstawowym, dlatego warto skorzystać z ambulatoriów prywatnych. Przed wyjazdem zalecane jest wykupienie polisy pokrywającej wszystkie koszty leczenia łącznie z hospitalizacją, honorarium lekarza i opieką pielęgniarską.

Turyści posiadający prywatne ubezpieczenia kosztów leczenia za granicą, po skorzystaniu z pomocy lekarza muszą poprosić o wystawienie szczegółowego rachunku za wykonaną usługę, będącego podstawą do wystąpienia o zwrot kosztów leczenia.

Publiczna służba zdrowia jest na Dominikanie bezpłatna w podstawowym zakresie, chociaż dostęp do niej jest ograniczony. W większości miast działają państwowe ośrodki zdrowia „centros de salud”. W przypadku prywatnych wizyt i w szpitalach niepaństwowych należy mieć dodatkowe ubezpieczenie lub samemu opłacić leczenie. W większości hoteli o wyższym standardzie lekarze przyjmują prywatnie, więc w nagłych przypadkach jest to najlepsze opcja skorzystania z pomocy medycznej.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min.

Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Dominikany jest paszport ważny przynajmniej 6 miesięcy. Od turystów nie jest wymagana wiza wjazdowa, niemniej przed wjazdem na terytorium państwa należy okazać bilet powrotny, przedstawić środki finansowe na pokrycie kosztów deklarowanego pobytu oraz wykupić na granicy kartę turystyczną, która uprawnia do przebywania na terenie kraju do 90 dni (karta turystyczna często jest wliczona w cenę biletu lotniczego). Turystów obowiązuje zameldowanie w hotelu, pensjonacie itp., w związku z tym konieczne jest wypełnienie odpowiedniego formularza.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Puerto Plata: www.dominikana.konsulat.gov.pl

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Santo Domingo
Dominikana, Santo Domingo, Avenida Sarasota # 20, Torre Empresarial AIRD, 4to. piso Apartamento 4 noroeste, Ensanche, La Julia,
Tel.: (00-18-09) 472-20-72 Tel. dyżurny: (00-18-09) 224-04-12 Faks: (00-18-09) 472-22-08
g.vega@codetel.net.do