Jeden z regionów turystycznych Kostaryki, położony w północnej części kraju przy granicy z Nikaraguą, dysponuje wieloma walorami turystycznymi zachęcającymi do odwiedzin w postaci przyrodniczych ciekawostek. Alajuela sąsiaduje od zachodu z regionem Guanacaste, od południa z San Jose i Puntarenas, a od wschodu z prowincją Heredia. Krajobraz tej części Kostaryki zdominował wulkan Arenal wyłaniający się z bujnej zieleni i rozpościerające się na rozległych obszarach pola uprawne. Region ciągnący się wzdłuż rzeki San Juan nie ma bezpośredniego dostępu do oceanów, więc odwiedzany jest raczej przez turystów nastawionych na aktywne spędzanie wolnego czasu. Miłośnicy pieszych wędrówek będą mogli zdobywać wulkaniczne szczyty chronione parkami narodowymi: Rincon de la Vieja, Arenal, Castro Blanco i Volcan Poas, a amatorów sportów wodnych z pewnością mile zaskoczy akwen przepięknego jeziora Arenal. W Alajuela rozwinęła się przyzwoita baza noclegowa. Na turystów czekają hotele i pensjonaty o różnym standardzie położone wśród dzikiej przyrody i w sąsiedztwie wulkanów.

Stolicą regionu jest miasto Alajuela położone u stóp wulkanu Poas, zaledwie 20 km od San Jose. Pierwsza osada powstała w tym miejscu w roku 1782 i z jej historią związany jest młody Kostarykanin Juan Santamaria, którego determinacja i odwaga przyczyniły się w 1856 r. do usunięcia z kraju Williama Walkera – amerykańskiego najemnika zagrażającego niepodległości Kostaryki. Na cześć narodowego bohatera władze miasta wzniosły pomnik oraz wybudowały muzeum poświęcone jego pamięci. Wśród niewielu atrakcji turystycznych znajdujących się w mieście zwiedzić można katedrę z charakterystyczną, dużą kopułą oraz barwny targ miejski oferujący specjały kostarykańskich kulinariów. Doskonałym przerywnikiem w wędrówce po mieście jest wizyta w parku miejskim rozszerzonym o ogród zoologiczny i farmę motyli. W Alajuela warto pojawić się w lipcu podczas trwania Festiwalu Mango, kiedy mieszkańcy miasta i turyści bawią się na ulicach przez kilka dni.

Podczas podróżowania po Kostaryce warto zainteresować się tamtejszą kuchnią, gdyż można się mile zaskoczyć. Większość potraw opartych jest na ryżu, fasoli, wołowinie i kurczaku, chociaż bardzo często pojawiają się potrawy wzbogacone o dużą ilość lokalnych warzyw. Nie są to dania mocno przyprawione i raczej należą do łagodnych w smaku. Dieta korsykańska jest stosunkowo prosta, niskotłuszczowa, bogata w węglowodany i proteiny. Znakiem rozpoznawczym są także obfite sałatki oraz kostarykańskie owoce.

Comida Tipica to ogólna nazwa smakowitych przekąsek dostępnych przeważnie w wyszukanych restauracjach. Ciekawie prezentuje się przykładowo picadillos, czyli danie z ziemniaków pokrojonych w kostkę z fasolą szparagową, drobno posiekanym mięsem, cebulą i kolendrą, które dodatkowo można dostać z gorącym naleśnikiem tortillas. Popularnym i bardzo typowym daniem dostępnym w wielu miejscach jest czarna fasola, ryż, cebula, czosnek, papryka i awokado (w wersji śniadaniowej z jajecznicą), zwane Gallo Pinto. Kostarykanie zasiadający w barach w porze lunchu zajadają się najczęściej mieszanką ryżu, fasoli, kapusty, smażonych bananów oraz wołowiny lub kurczaka, o nazwie casado luźno tłumaczonej jako „żonaty mężczyzna”. Jeżeli ktoś nie chce zaczynać dnia od nieznanych potraw zawsze może zamówić na śniadanie w hotelowej restauracji tosty, jajka na bekonie  lub sadzone, kawę oraz różne owoce.

W wielu potrawach można wyczuć mieszankę aromatycznych przypraw, które występują pod wspólną nazwą condimentos mixtos. Smaku dodaje przede wszystkim czosnek, pieprz, cebula, mąka kukurydziana, kolendra, papryka i sól. Niektórzy kucharze dla podkreślenia smaku dodają w dużych ilościach meksykańską odmianę papryki – jelapeno, która nie jest tak ostra i łagodnie komponuje się z daniem.

Jeżeli komuś nie straszne syte potrawy, powinien zainteresować się gulaszem z wołowiny, z mnóstwem warzyw i ryżu o nazwie olla de carne. Pożywna jest także zupa sopa negra, przygotowywana z czarnej fasoli, cebuli, kolendry i jajek na twardo. Większość hotelowych restauracji serwuje proste, ale smaczne dania: ryż z owocami morza – arroz con mariscos oraz ryż z kurczakiem – arroz con pollo. Z kolei turystom o mocnych żołądkach kucharze polecają doskonale przyrządzone flaczki (mondongo) oraz ozory wołowe (lengua). Uwadze takich smakoszy nie powinny ujść także słonina smażona ze skórą oraz wieprzowina duszona na wolnym ogniu. Dodatkiem do tego mogą być chrupiące, zielone plantany posiekane w plasterki i ozdobione purée z czarnej fasoli.

Zarówno w regionach nadmorskich, jak i centralnej części kraju, dostępne są przekąski bocas przypominające hiszpańskie tapas. Niewielki głód można zaspokoić surową, marynowaną rybą z cytrynowym sokiem (ceviche), duszonym mięsem w sosie pomidorowym (carne en salsa) czy smażonym kurczakiem. Przemierzając liczne stragany warto rozglądnąć się za dużymi, słodkowodnymi krewetkami langostonos.

Kostaryka może popisać się bogactwem owoców, które zalegają stertami na straganach i są bardzo często wykorzystywane do produkcji soków. Różnorodność tropikalnych owoców jest zadziwiająca, podobnie jak subtelność smaków wydobywających się z anona – owoców flaszowca o sercowatym kształcie, caimito – jabłka o gwiaździstym kształcie, gwajawy – surowej lub smażonej, mammee-sapota – owocu przyciągającego wzrok czerwonym miąższem, manzana rosa – najlepiej smakującego w przetworach, mombin – soczystego i pikantnego, jadanego na surowo, nances – aromatycznych owoców o intensywnym zapachu i żółtym kolorze, rambutan – drobnego owocu pokrytego kolcami czy sapodilla – najsmaczniejszych owoców tropikalnej Kostaryki. Natomiast do obiadu najlepiej zamówić pyszny sok tamarindo refresco przygotowany ze strąków tamaryndowca.

Historia kostarykańskiej kawy jest bardzo długa i powiązana z przybyszami z Francji, Hiszpanii i Portugalii, którzy sprowadzili aromatyczną roślinę z krajów arabskich. Kawa szybko stała się towarem eksportowym i osiągnęła na rynku międzynarodowym wysoką jakość. Najlepsze plantacje znajdują się na Mesecie Centralnej i przez wielu smakoszy traktowane są jako najznamienitsze na świecie. Bardzo często sadzonki kawy kwitną na biało i tworzą biały kobierzec kwiatów zwany „kostarykańskim śniegiem”.

Może wybór alkoholu w Kostaryce nie jest imponujący, jednak dla próby turyści mogą napić się lokalnych piw Imperial, Rock Ice, Pilsen, skosztować likieru kawowego Cafe Britt lub też zmierzyć się z wódką wyprodukowaną z trzciny cukrowej, zwaną guaro.

Obyczaje Kostaryki związane są ściśle z mieszkańcami kraju, którzy w wielu regionach różnią się pochodzeniem i karnacją, aczkolwiek określają siebie wspólną nazwą „Ticos”. Większość z nich jest pochodzenia hiszpańskiego, chociaż podróżując po różnych zakątkach można spotkać kostarykańskich Indian, którzy mieszkali tu na długo przed przybyciem Hiszpanów, imigrantów z Jamajki czy półkrwi Kostarykan będących potomkami przybyszów z Chin, mówiących na siebie „Chinos”. Takich grup społecznych i etnicznych jest znacznie więcej, więc jeżeli ktoś ma ochotę bliżej poznać ich specyfikę powinien zwracać uwagę z kim rozmawia i dopytać się czasami o szczegóły pochodzenia. Warto pamiętać, że „Ticos” mają umiarkowane poglądy polityczne, są dyskretni, odnoszą się do turystów z szacunkiem i bardzo często, z wrodzoną gracją używają zdrobnionego określenia un momentico, por favor – „proszę chwileńkę poczekać”. W większości prowincjonalnych miasteczek można zaobserwować, że rodzina pomimo wielu podziałów, jest jedną z najważniejszych instytucji, chociaż świat pędzi do przodu, a większość młodych ludzi chce jak najszybciej opuścić rodzinne domostwa na rzecz niezależnego życia w dużych miastach. Większa część społeczeństwa pochodzi od kupców handlujących na terenie kraju jeszcze w wieku XIX, dlatego też w wielu domach można natknąć się na tradycyjną służbę domową czy opiekunkę do dzieci. Większość mieszkańców kraju wyznaje katolicyzm i posługuje się językiem hiszpańskim, chociaż w wielu miejscach można porozumiewać się po angielsku. Chociaż Kostarykanie są niezwykle uprzejmi, do obcych najlepiej jest zwracać się „senior” i „seniora” i bez względu na swoje poglądy dobrze mówić o Kostaryce. Warto pamiętać, że w Kostaryce strój topless nie jest akceptowany i niemile widziane jest pojawianie się w stroju kąpielowym w miejscach publicznych.

Region doskonale nadaje się dla miłośników dzikiej przyrody, którzy lubią aktywnie spędzać czas na różnego rodzaju wycieczkach. Lokalne agencje turystyczne organizują jeep safari, wyprawy konne oraz zwiedzanie dżungli z przewodnikiem. Zaawansowani piechurzy mogą pokusić się o zdobycie wulkanu Arenal w okresie małej aktywności sejsmicznej, natomiast leniwi turyści mogą skorzystać z kolejki linowej przemierzającej dżunglę na wysokości kilkudziesięciu metrów. Warto również załapać się na spływ pontonem po rwącej rzece czy eskapadę łodzią lub kajakiem po spokojniejszych odcinkach. W okolicy znajduje się kilka rzek zachęcających wartkim nurtem do aktywności fizycznej. Największą atrakcją w regionie jest jezioro Arenal doskonale nadające się do uprawiania windsurfingu i żeglarstwa oraz rejsów krajoznawczych z doświadczonym przewodnikiem. Po męczących wyprawach najlepiej zanurzyć się i zrelaksować w gorących źródłach Tabacon.

Ciudad Quesada – miasto otwierające drogę na północ, położone u podnóża Cordillera Central. Miejscowość jest czysta i zadbana, w okolicy warto zatrzymać na dłużej, by z przyjemnych pensjonatów i hoteli wybierać się na zwiedzanie malowniczych zakątków. Turyści nocują najczęściej w resorcie hotelowym Tilajari lub wybierają nagrzaną słońcem miejscowość La Fortuna, z której bardzo blisko jest do wulkanu Arenal i wodospadów Rio Fortuna.

Gorące źródła Tabacon – gorące źródła wraz z ośrodkiem wypoczynkowo-uzdrowiskowym zapewniają wspaniały relaks w otoczeniu przepięknej i dzikiej przyrody oraz bujnych ogrodów. Na turystów czekają zjeżdżalnie, kaskady i baseny z uzdrowiskową wodą, podgrzewaną wulkanicznym żarem. Kąpiel w leczniczych sadzawkach z widokiem na imponujący wulkan warta jest przyjazdu do Alajuela. Obsługę hotelową można przy okazji dopytać o ciekawe szlaki konne i piesze, których w okolicy nie brakuje.

Jezioro Arenal – istotny punkt na mapie turystycznej Alajuela, którego pod żadnym względem nie można pominąć. Okolica jest przepiękna, malownicze tereny można zwiedzać z przewodnikiem, a w okresie od grudnia do marca uprawiać windsurfing i żeglarstwo na wzburzonych wodach jeziora. Nad akwenem znajduje się kilka ośrodków wypoczynkowych wypożyczających sprzęt oraz tawerny, w których miejscowi opowiadają legendę o potworze wynurzającym się z niespokojnej toni od kilku lat. Z okolicznych wzgórz można podziwiać jedyny w swoim rodzaju widok na wulkan Arenal, a także z niektórych miejsc wybrać się na pełną przygód przejażdżkę kolejką linową zawieszoną wśród drzew.

Park Narodowy Wulkanu Poas – najlepiej zagospodarowany park Kostaryki, do którego najlepiej wybrać się wcześnie rano, by podziwiać najpiękniejsze widoki i krater intrygującego wulkanu. Chociaż Poas jest aktywnym wulkanem i należy do jednego z największych na kontynencie amerykańskim, jest najłatwiej dostępnym, dzięki czemu można tam pojechać ze stosunkowo krótką wizytą. Przyjemna trasa spacerowa prowadzi na początku przez dziką roślinność, by osiągnąć dymiący krater z niepowtarzalnymi widokami. Po zwiedzeniu tego ciekawego miejsca można zajść do Ogrodu Wodospadów La Paz, mijając w trakcie swojej wędrówki ogromne obserwatorium motyli, ogrody orchidei pełne kolibrów oraz imponujące wodospady.

Balneario Ojo de Agua – w pobliżu San Jose znajdują się naturalne źródła, w sąsiedztwie których powstało jezioro oraz baseny termalne wpływające na dobre samopoczucie i odmładzające ciało.

Wulkan Barva – żeby zwiedzić okazały wulkan w Parku Narodowym Braulio Carrillo najlepiej jest wypożyczyć samochód z napędem na cztery koła. Na turystów czeka trudna droga dojazdowa, którą rekompensują przepiękne widoki. Krajoznawcze szlaki prowadzą także do baśniowego jeziorka Laguna Barva, którego wody zalały przed laty wulkaniczny krater.

Wulkan Irazu – najwyższy wulkan Kostaryki, z którego szczytu przy dobrej pogodzie widać oceany Atlantycki i Spokojny. Na zdobywców szczytu czeka także nieziemski widok na główny krater wypełniony wodami szmaragdowego jeziorka otoczonego szaro-czarnymi zboczami. Czasami ze skalnych szczelin wydobywa się biała para, która wraz z okoliczną roślinnością tworzy wyjątkowy pejzaż.

Park Narodowy Tapanti – rzekę Tapanti dostarczającą wodę do San Jose chroni niezwykle bujny rezerwat przyrody idealnie nadający się na krótką wyprawę. Na terenie parku wyznaczono szlaki piesze, na których turyści mogą podziwiać dziką przyrodę, obserwować zwierzęta, łowić ryby i pływać w rzece.

Ujarras – w niewielkiej miejscowości regionu Cartago znajduje się Nusetra Senora de la Limpia, czyli ruiny najstarszego kościoła w Kostaryce, pochodzącego z XVII wieku. Patronka świątyni ukazała się przed laty Indianinowi łowiącemu ryby w pobliskiej rzece. Franciszkanie przebywający w okolicy uznali to za cud i nakazali wybudowanie pierwszej kaplicy, przy której zaczęli modlić się Indianie. Matka Boska dokonywała w tym miejscu cudów niejednokrotnie, więc rdzenni mieszkańcy wybudowali świątynię, która jednak nie przetrwała trzęsienia ziemi i do czasów dzisiejszych pozostały jedynie ruiny.

Turrialba – gwarne miasto pełne barwnych targów i uliczek, na których zawsze można spotkać tłumy mieszkańców. Turyści zwiedzający Turrialbe zaglądają najczęściej do Ośrodka Badawczo-Naukowego Agronomii Tropików, gdzie na przykładach przewodnicy pokazują metody uprawy i pielęgnacji palm, orchidei, kawy i kakao. Do miasta zjeżdżają także miłośnicy raftingu i kajakarstwa, którzy z tego miejsca mogą wyruszyć na pełne przygód spływy rzekami Reventazon i Pacuare.

Monteverde – rezerwat skryty w sercu tropikalnej dżungli jest co prawda trudno dostępnym miejscem, ale warto pokusić się o pełne przygód jeep safari, by na własne oczy przekonać się o potędze kostarykańskiej przyrody. Dżungla zwana „lasem chmurowym” jest baśniowym miejscem pełnym najbardziej kolorowych, tropikalnych ptaków, egzotycznych ssaków i tysięcy gatunków unikalnej roślinności spowitej wszechobecną parą wodną. Rezerwat najlepiej zwiedza się pod okiem doświadczonego przewodnika. Monteverde można także podziwiać z „podniebnego szlaku”, czyli systemu wiszących mostów łączących na dużej wysokości platformy widokowe. Spacer między koronami drzew i zjazd na długiej linie w tropikalnym gąszczu z pewnością może wywołać pozytywne, turystyczne emocje.

Rezerwat Cabo Blanco – jeden z najbardziej malowniczych zakątków Kostaryki został objęty rezerwatem przyrody w 1963 r. Chociaż początkowo był zamknięty dla turystów, zdecydowano się utworzyć piękne szlaki piesze i udostępnić dziewicze plaże przy wodach Zatoki Nicoya. Turyści, którzy chcą zostać w rezerwacie na noc mogą skorzystać z kilku małych hoteli w okolicy Cabuya. Bazę noclegową można znaleźć również w osadzie Cabo Blanco, którą w szczególności upodobali sobie surferzy.

Park Narodowy Palo Verde – ogromny obszar chroniony, do którego najlepiej wybrać się na indywidualne jeep safari wynajętym samochodem lub z wycieczką organizowaną przez lokalne agencje turystyczne. Park obejmuje swoim zasięgiem stare lasy, mokradła, tereny trawiaste i zadrzewione zakątki będące ostoją dzikiego ptactwa. W porze suchej można obserwować także okazy ssaków i gadów gromadzące się przy wodopojach.

Park Narodowy Rincon de la Vieja – nazwa parku „zakątek starej kobiety” pochodzi od rzekomej staruszki, która przed laty pomieszkiwała na stokach okolicznego wulkanu. Na turystów czekają dobrze oznakowane szlaki zapraszające na piesze wędrówki, gorące źródła w postaci wrzącego błota, siarkowych jezior i gejzerów parowych oraz wiele innych zjawisk geologicznych. W parku znajduje się także przyzwoita baza noclegowa dla turystów, którzy chcą tam zostać na dłużej.

Park Narodowy Santa Rosa – na główne walory parku składa się niezwykła mozaika rozmaitych stref życia flory i fauny, którą można poznać podczas pasjonującej podróży po trudnodostępnym buszu. Szlaki piesze prowadzą turystów przez tropikalne lasy, górskie tereny porośnięte kaktusami, brzegi rwących rzek i namorzynowe bagna. Na terenie parku można odnaleźć wspaniałe, dzikie i bezludne plaże Nancite i Naranjo wtapiające się delikatnie w nefrytowe wody Zatoki Papagayo. Miejsca te upodobali sobie głównie miłośnicy surfingu, którzy przedzierają się przez dżunglę, by stanąć oko w oko z kilkumetrowymi falami. W parku znajduje się ważne miejsce w historii regionu – La Casona – „Wielki Dom”, w którym zbrojnie starli się Kostarykanie z wojskami najemnika Wiliama Walkera słynącego z podboju państw Ameryki Łacińskiej.

Park Narodowy Las Baulas – ozdobą wspaniałego parku jest Playa Grande, na której najczęściej pojawiają się miłośnicy surfowania po ogromnych falach oraz turyści, którzy chcą podglądać ciekawe życie żółwi morskich. Na obszarze całego rezerwatu można również obserwować niesamowitą florę i faunę, niespotykaną w innych częściach wybrzeża.

Park Narodowy Barra Honda – w ciekawym parku można znaleźć system jaskiń, znakowane ścieżki prowadzące do punktów widokowych i niezwykłe wodospady, przy których słychać pisk tropikalnego ptactwa.

Wyspa Bolanos – wyspę będącą naturalnym środowiskiem lęgowym dzikiego ptactwa można zwiedzić zarówno na pieszo, jak i łodzią z poziomu wód malowniczej Zatoki Salinas. Zwiedzanie wyspy możliwe jest jedynie od grudnia do marca, gdyż w pozostałych miesiącach trwa rozród gnieżdżących się tam pelikanów brunatnych i fregat. Wymarzonym widokiem na zakończenie dnia są malownicze zachody słońca, będące w tym miejscu wyjątkowym zjawiskiem.

San Jose – chociaż stolica Kostaryki sprawia wrażenie zatłoczonej i gwarnej miejscowości, nie brakuje zakątków, w których można odpocząć i nabrać sił na dalsze zwiedzanie. W mieście znajduje11 dzielnic, z których najstarsza Amon została zaprojektowana jeszcze w wieku XIX i tam znajduje się najwięcej zabytkowych budynków w stylu wiktoriańskim i eklektycznym. Zwiedzanie warto zacząć od porannej kawy wypitej w przytulnej kawiarni mieszczącej się gmachu pięknego Teatru Narodowego, uchodzącego za chlubę miasta. Przy okazji warto pochylić się nad mapą i zapamiętać, że ulice zwane „avenidas” biegną ze wschodu na zachód, a „calles” z północy na południe. Po dawce dobrej kofeiny można zabrać się za zwiedzanie serca miasta, czyli Plaza de la Cultura, gdzie najczęściej zbierają się turyści, uliczni artyści, handlarze i malarze. Ulice w centrum są zatłoczone i pełne najróżniejszych sklepów rozmieszczonych w chaotyczny sposób. Przy głównym placu mieści się najciekawsze muzeum w mieście – Muzeum Złota, prezentujące imponującą kolekcję prekolumbijskich artefaktów związanych z kulturą kraju i nie tylko, a także wiele innych ciekawych budowli, które warto oglądnąć z zewnątrz. Spacer po mieście można przerwać wizytą w przyjemnym miejscu, jakim jest Parque Central, by przy odrobinie szczęścia trafić na koncert pod gołym niebem. Nieopodal znajduje się interesująca i ogromna katedra Metropolitana, po obejrzeniu której warto podążyć w kierunku największego targowiska w mieście – Mercado Central. Można tam znaleźć przysłowiowe „wszystko”, więc nie zaszkodzi rozglądnąć się za pamiątkową drobnostką w plątaninie stoisk i barów serwujących najróżniejsze przekąski. Małym dzieciom należy się wizyta w Museo de Ninos, które w przystępny i multimedialny sposób prezentuje historię Kostaryki i dorosłym nakreśla jak przed laty wyglądało życie w tym ciekawym kraju. Panorama miasta najlepiej prezentuje się z budynku Museo de Jade, zwiedzając który przy okazji można rzucić okiem na rzeźby pochodzące z czasów przed-hiszpańskich. Z ciekawszych obiektów znajdujących się w mieście można wymienić chociażby Ogród Zoologiczny, Centrum Kulturalne mieszczące się w Krajowej Gorzelni, Muzeum Sztuki Współczesnej prezentujące wystawy malarstwa, rzeźby i fotografii oraz Muzeum Narodowe eksponujące przedmioty z czasów kolonialnych. San Jose nabiera kolorowych barw wieczorami, kiedy rozświetlają się kolorowe neony, a spragnieni nocnych wrażeń turyści wyruszają w miasto, by oddać się wspaniałej zabawie lub odetchnąć świeżym powietrzem na romantycznym spacerze.

Kiedy najlepiej wybrać się do Alajuela?
Warto pamiętać, że w Kostaryce leżącej w strefie klimatu równikowego, występują dwie pory roku: deszczowa i sucha. W centrum kraju pora deszczowa trwa od maja do listopada, natomiast na urlop w Kostaryce turyści decydują się przeważnie w okresie pory suchej, czyli od grudnia do kwietnia, kiedy w Polsce trwa zima. Średnie temperatury roczne w San Jose oscylują w granicach 24°C i nawet w porze deszczowej przedpołudnia bywają słoneczne, co wykorzystują turyści liczący na pozasezonowe ceny. Temperatury przez cały rok są znacznie wyższe niż w Polsce, więc na dobrą sprawę Kostaryka jest kierunkiem całorocznym.

Przed podróżą do Alajuela warto zapoznać się z kalendarzem lokalnych imprez. W kwietniu organizowany jest Festiwal Kulturalny, w lipcu natomiast połączony z Targami Rzemieślniczymi 9-dniowy Festiwal Mango, z kolei październiku Fiesta San Geronado poświęcona patronowi miasta.

Jaka waluta obowiązuje w Kostaryce i jakie są orientacyjne ceny?
Walutą Kostaryki jest colon kostarykański (CRC), 1 colon = 100 centavos. Z racji tego, że Kostaryka nastawiona jest na turystykę, w hotelach, restauracjach, muzeach i parkach narodowych ceny są wyższe niż w Polsce.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Alajuela?
Najczęściej poszukiwaną pamiątką z Kostaryki jest słynna kawa uchodząca ze jedną z najlepszych na świecie. Warto rozglądnąć się chociażby za marką Cafe Britt, która specjalizuje się również w produkcji pysznego likieru. Wśród turystów popularnością cieszą się także przedmioty i rzeźby z drewna, głównie z cedru, dębu i mahoniu, oraz wyroby skórzane (torby, portfele), naturalnie farbowane torby i ręcznie wyrabiana biżuteria.

Jaki czas obowiązuje w Kostaryce?
W Kostaryce polski czas cofamy o 7 godzin.

Jak poruszać się po Alajuela?
Najpopularniejszym sposobem poruszania jest autobus, którym można dojechać prawie wszędzie, natomiast w dużych miastach najlepiej przemieszczać się stosunkowo tanimi taksówkami. Sieć kolejowa prawie nie istnieje, a przejazdy między San Jose a Heradią należy postrzegać jedynie w kontekście rekreacyjnym.

Wypożyczenie samochodu ma sens, jeżeli chce się na własną rękę zwiedzić poszczególne zakątki, chociaż należy pamiętać, że nie ma możliwość przekroczenia granic państwa wynajętym samochodem. Obowiązuje międzynarodowe prawo jazdy, a najlepiej jest wypożyczyć samochód z napędem na cztery koła, gdyż część tras turystycznych może przebiegać poza głównymi drogami. Drogi lokalne Kostaryki niestety nie są w najlepszym stanie.

Jakie są ograniczenia celne w Kostaryce?
Do Kostaryki można wwieźć 500 g tytoniu i 3 l wina lub wysokoprocentowego alkoholu. Zakazany jest przywóz żywności. Surowo zabroniony jest wywóz dzieł sztuki pochodzenia prekolumbijskiego oraz rzadkich okazów flory i fauny. Deklarowaną kwotę wwożonych pieniędzy należy wpisać do odpowiedniego formularza.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Kostaryce?
Na terenie Kostaryki nie ma obowiązku wykupienia ubezpieczeń osobowych ani komunikacyjnych. Turystom zaleca się jednak wykupienie w Polsce polisy od nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia u firm, które mają przedstawicielstwa uprawnione do działania w Ameryce Łacińskiej i współpracują z instytucjami kostarykańskimi. Takie ubezpieczenie można wykupić na miejscu, po przyjeździe, ale trzeba pamiętać, że stawki są dużo wyższe niż w kraju. Po skorzystaniu z usług medycznych należy poprosić o rachunek, który będzie podstawą do ubiegania się o zwrot poniesionych kosztów leczenia. Większość kompleksów hotelowych zapewnia opiekę lekarską i konsultacje z lekarzem. W nagłych przypadkach pierwsza pomoc udzielana w szpitalach jest bezpłatnie, niemniej tylko na poziomie podstawowym, dlatego warto skorzystać z ambulatoriów prywatnych.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min.

Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Kostaryki jest paszport ważny przynajmniej 6 miesięcy. Od turystów nie jest wymagana wiza wjazdowa, niemniej przed wjazdem na terytorium państwa należy okazać bilet powrotny lub do dalszej podróży, uprawniający do przebywania na terenie kraju do 90 dni. Wymagana jest opłata lotniskowa. Nie ma obowiązku meldunkowego, niemniej na granicy należy wypełnić kwestionariusz migracyjny.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w San José
Kostaryka, San Jose, San José, Curridabat, Granadilla Norte, # 710. Del Instituto de la Mujer (INAMU), 500 metros al Este.,
Tel.: 00(506) 2253-4646, 00(506) 2273-7978, 00(506) Tel. dyżurny: 00(506) 8382-0325
consuladopol@gmail.com